Brown Paper Sessies zijn een van de krachtigste instrumenten. Met een paar plakkertjes, wat stiften en brown paper kom je met een aantal collega's al gauw tot een aantal inzichten. Een Brown Paper is laagdrempelig en gecombineerd met enige spreekwoordelijke veiligheid van de groep is er in de meeste organisaties ook ruimte voor meer dan een goed gesprek. De afgelopen jaren heb ik veel teams mogen begeleiden in de rol als facilitator en daarbij valt mij eigenlijk één ding vooral heel erg op. Iedereen is tevreden met het inzicht. Maar daar begint het in mijn ogen pas. Op het moment dat uitkomsten uit een Brown Paper Sessie vertaalt mogen worden naar acties en afspraken gaat soms de energie uit de groep. Dan wordt het verkregen inzicht misschien een beetje spannend. Komen discussies aan bod over prioriteiten. De 'Ja-Maar'-ronde en nuttige vragen zoals "kan dit allemaal wel?".
Wat maakt een Brown Paper Sessie nu geslaagd?
Als je het mij vraagt denk ik dat bovenstaande vraag vooral samenhangt met de doelstelling van de sessie. Ik geloof niet in teams die een Brown Paper Sessie zien als 'leuke middag'. Hoewel ik enorm fan ben van de Brown Paper Sessie als hulpmiddel, zijn er ook talloze andere hulpmiddelen die wellicht beter aansluiten bij het doel wat je met een team wil bereiken. Een geslaagde sessie heeft in mijn ogen een concrete doelstelling en een daarop afgestemd hulpmiddel.
Misschien herken je de doelstellingen zoals: 'Meer inzicht kijgen op het proces' of de welbekende 'de neuzen dezelfde kant op.
Prima doelstellingen, maar ook in de training Zelf een Brown Paper Sessie begeleiden daag ik deelnemers graag uit om eens verder na te denken. Wat wil je nu echt bereiken met dit inzicht? En wat is dan het èchte doel van die middag. Hoe concreter, hoe beter! En dat geldt in mijn ogen ook voor de acties die uit die Brown Paper inzichten naar voren komen. Iedereen wil toch dat het verkregen inzicht wordt omgezet naar een bruikbaar en concreet resultaat?